KAPI
Kapının işte şu üzerindeki asılı duran kilitli halka
San ki; müebbet yemiş bir idam mahkumunun Boynuna geçirilmiş bir urganı andırıyor Hücresinde infazını bekleyen Suçlu sanık gibiyim, baktıkça içim daralıyor Oysa bu kapı; tarihe tanıklık edercesine direniyor Uğurladığı yaşamların al duvaklı gelinliğinde Siyah takım elbiseli delikanlı hayalinde Sanki dün gibi… Bir mahşer yeri kalabalığında Kaç sıcak el dokunuşu sevincinden İzler taşıyor Hafızasının sayfalarından Bitmeyen, enerjisini yansıtan Öylece bekleyiş, özgür direniş ki Nasıl da bir umut, ferahlık yayıyor Kamaşıyor buğulu gözlerim Dokunmak okşamak geçiyor içimden Konuşmak saatlerce… Kim bilir! Belki de benimdir beklediği Son kez dokunuşlarımı hissetmek istediği O sıcak el Paslanmış demirlerine sevgiyle Dokunmak o eski ışıltılı sevinçle Çocukluğun izlerini yansıtmak ıssız sokaklara Bir Hışım gibi koşturup çarpmak! Kırmak paslı zincirlerinden kurtarmak Hayat koridoruna açmak sonuna kadar Son kez ölümüne doyurmak güneşe Son kez! Kim bilir… |
güzel bir şiirdi.
Gönülden tebrikler,
selâmlar..