Ağliyor.Ne kış gördü ne yaz gödü bu dağlar Sensiz yurtlar ıssız kalmış iniler Varlığında şen şakrak obalar Yokluğunda iç çekerek ağlıyor. Açılır yaylanın lale sümbülü Sensiz solar yaylaların benliği Gönül yas tutuyor konuşmaz dili Gözler yas içinde sana ağlıyor. Yalnız kederden yüreğin kanar Gözlerinden kanlı yaşların akar Herkesin dertleri kendini yakar Bülbül gülü için fiğán eyliyor Yalniz. |