DIYARBEKIR
DIYARBEKIR
Güneşin doğduğu yerdir Diyarbekir Dört bir tarafı surlarla çevrili Sanki yaralarını gizlemek için Beton bloklardan perde çekilmiş Ağustos ayında üşüyorum Güneşin yakmaz görüyorum Oy Diyarbekir doğunun öksüz evladı Bir evlat’ki boynu bükük Bir yanı yamalı bir yanı sökük Sokaklarında derin çukurlar Binaların camları kırık sıvası dökük Kan çanağına dönmüş gözlerin çökük Tarihler boyunca Ne acılar çekmiş Kimbilir Acıların anayurdudur Diyarbekir. Bekirem derki Ben ŞairBekir sen Diyarbekir Kaderimiz aynı bizim İkimizde yalnızlığa terk edilmişiz Sen kaderini kanla yazmışsın Acılarını yüreğine kazmışsın Güneş her sabah sana doğsada Gökyüzünde güvercinler uçsada Yaz ayında buz tutar gözyaşın Bismil bacın suruçtur kardaşın ŞıhBedrettindir kavim yoldaşın Bense ikimizi şiirlere yazmışım İnsanlara her mısrada Seni ve beni anlatmışım Sen doğunun öksüz evladı Bense Sürgünlerde Boynu bükük kırılmış kolum kanadım Yüreğimizdeki yangını kim söndürebilir Gün gelir tarihte seni unutur Diyarbekir. Şiir Bekir Yıldırım |