Yanan ben yakan sen!
Ah bir veda daha gördü bu gönül..
Üstelik tamda acıya bağışıklık kazandım derken. Ama bu sefer dahada acıdı içim Sızım sızım sızlattı bu acı yuregimi İnsanın içide acıyormuş Tamda hissizlestiğini zannederken Ah yangınlardayım Soğutmuyor yureğimi yokluğun... Sesin pervaneler misali yüreğimin tenha odacıklarını tavaf eder oldu bu günlerde. Özledim mi ne seni? Yoksa sendemi özledin beni ondan mı? bu mum yanığı kokusu.. Öyleki tâ uzaklardan aşkın alevini hatırlatma görevlerini mi verdin sen ona. Git ona git özlediğimi söyle Söndürsede rüzgarlar aşkımızı Bir kibrit yeter yeniden alev almamız için mi dedin sen yoksa? Ah buram buram mum kokulum. Yine yaktın geçtin yüreğimin mahsen odalarını . Yine burnunun direklerinde mum kokusu Yaktı geçti yanan ben yakan sen...! NEVİN AKTEKİN GÜLFIRAT |
yüreğinize sağlık Kaleminiz daim olsun.👍