GÜLMEYELİ ÇOK OLDUHasretlik iz bıraktı; nokta, nokta sinede, Deldi, delecek derler; delmeyeli çok oldu. Tabipler teşhis koydu, ümitliyim yine de, Öldü, ölecek derler; ölmeyeli çok oldu. Huzur bırakıp gitti, ardından da ben gittim, Bütün sevdiklerime erkenden veda ettim, Tutunmaya çalıştım, her şeyimi kaybettim, Güldü, gülecek derler; gülmeyeli çok oldu. Yazsam kitap olurdu çıkmayan dilekleri, Daima ben taşıdım sahipsiz şelekleri, Utanır söyleyemem verdiğim emekleri, Bildi, bilecek derler; bilmeyeli çok oldu. Yaz ayında yaşattın, bana karakışları, Daim sineye çektim senden gelen taşları, El âlemden gizledim gözden akan yaşları, Sildi, silecek derler; silmeyeli çok oldu. Canımı sürüyorum, bazen itekliyorum, Gelmediğin günlere bu günü ekliyorum, Ümitsiz yaşanmıyor, hasretle bekliyorum, Geldi, gelecek derler; gelmeyeli çok oldu. Sabri Koca *şelek: sırtta taşınan yük |