ÖLÜM FERMANIM
Bu ayrılık, yetsin artık
Sen yoluna, ben yoluma. Umut sökük, hayal yırtık Sen yoluna, ben yoluma. Ayrılmamız zor olsa da Kalpler yanıp, kor olsa da Diktiğimiz gül solsa da Sen yoluna, ben yoluma. İster ağla, ister avun İster seni, bensiz savun Sen Musa ol, ben Firavun! Sen yoluna, ben yoluma. Hiç gülmedi, hayat bana Bu Delikız, sırat bana Murat sana, Vuslat bana Sen yoluna, ben yoluma. Gülüşünde biraz durak Yap saçına, beni tarak Gözlerini bana bırak Sen yoluna, ben yoluma. Bak kalmadı, hiç dermanım Sızılıyor her bir yanım Öldür beni, ver fermanım Sen yoluna, ben yoluma. Ne bitmeyen uzun yoldu Gençliğimiz ayrı soldu Niyazi’yi, say ki öldü Sen yoluna, ben yoluma. N. KARAALİOĞLU |
Ayağı ile,hecesi ve kafiyesi ile örnek bir eser.Duygular ise bir çogumuzun hislerine tercüman.İlhamın daim olsun,o güçlü kalemin daima yazsın.Selam ve sevgilerimle.