Çıkmaz Sokak
Çıkmaz Sokak
ne çok inandık olmazlara ne çok çivi çakıldı çürük tahtalara öfkesi kırık bakışlar atıldı alacakaranlığın aşk çıkmazına tutunduk bir tek saç teline yenik düştüğümüz o uğursuz gecede kaybolan ışığımın ardına düşer annem tutar benim yerime kaleleri v e bir kuma yazdım sandığım her şeyi tenhada öğrendim vicdanın yerlebirleştiğini sırtladım senin için dünyalık cesareti d e r k e n bıraktım ardımda ağrılı dokunuşlarını gözaltında sindiğim sabahlara kuruyan otları andıran bir çift göz akıyor ağlar sarılı çıkmaz sokaklarına hatırlat bana ezberimi yüzleşelim artık belanın mevkisinde yeşile susamış kalbimi kim görmüş? Vildan Poyraz Coşkun 17.02.2013 Silgi Şiir Dergisi Mart 2015, Sayı 39 |
GÜNAYDIN