Islak kaldırımlar çocuğu
Islak kaldırımların çocuğuyum
Benle kefene sarılmayı bekleyen Sırtımda gam yüklü kambur taşıyorum Hazana bürünmüş ruhum Benliğin savaş dantelalarına beyaz bayrak çektiriyor Gebe kalmış umut çiçekleri Doğum sancısıyla birlikte gün ışığı görüyor Set çekiyorum bütün yaşanmışlıklara Her gecenin sabahında hayallerim benle uyanıyor Islak kaldırımlar çocuğuydum ben Temizleniyor bedenimin naz kapmış sinir uçları Sevda kokan damlalarla aşk elbisesi örüyor Gözlerimi dikmişim huzuru aşkı panayırlarına Her adımla sevgi burçlarına yol alıyorum Ben artık ıslak kaldırımlar çocuğuydum bir zamanlar Güneş doğdurdum nemli kalmış iklimlerime Kurudum yandım ve piştim Islaklığın kalmışlığını kırpıntı yapıp molozlarla yokluğa gönderdim Uğramıyor gönlüme acıyı meze yapmış sofralar Aşkı şerbeti yudum yudum içiyorum Rüyalarıma bile gelmeyecek Islak kaldırımlar çocuğunun bedenine girmiş bilinmezlikler |
Güzel şiirdi, beğeniyle okudum. Nice şiirlere diyor Şairimi KUTLUYORUM...