Yalnızdı Yalnız Yürüdü
Bir deli rüzgardı içi savruldu
Coşkun bir nehirdi coştu ve gitti Gün geldi ılık ılık esen yel gibiydi Ama hep yalnızdı yalnız yürüdü Gazel oldu ağaçta yeşil yaprakken Yerlerde süründü yok oldu gitti Sanki hiç hayattan memmun kalmadı Ama hep yalnızdı yalnız yürüdü Baktı arkasına hayale daldı Ömründen gidenlere göz yaşı döktü Zaman geldi artık kefeni giydi Ama hep yalnızdı yalnız yürüdü Kazdı cukurunu girdi toprağa Mevlam sualini kolay eyleye Çok çekti acılar yinede sustu Ama hep yalnızdı yalnız yürüdü Meryem Alhan |
Gönül ilacı gibi şiir...
Çok hoş ve duygu yüklü...
........................................Selâm ve saygılarımla.