YALNIZLIĞIN SARISI
beyaz harflerim var sana
saçımın tellerinden yeni acılara hâmî direnmek derin dalgalara mülteci umutlarım var şu kâinat zindanında çaldığım mahzun türküler elbet ulaşır kulaklarına sevdasıyla titrediğim kadın mevcudat hayran tek bakışına kurtar bizden arda kalanları kavuşsun sona eren her ümit mutluluk köhne bir parkta salıncak nur kokan çocuk mutluluğunda ayrışır tavernasında o şehrin yıkılan nice aldanışlar sebepsiz kurguların salınımlarında gelir çatar bahçemize bir gün o insafsız çatık kaşlarını vicdanını metaya satan hiçlik emirber adımlarıyla! küskün bir yaprak dalında düşer yalnızlığın sarısıyla cefalı bir ölüm öncesi toprağına karışmaya çek elini sorgularımdan yetmiyor mecali yaşamaya her nefeste yepyeni vedalar söz verir ellerini tutmaya.. |