Karmaşık Hayat
Ağlayan Umutlar mı? gözler mi?
Saran kalp mi? Dil mi? Kayıp gitmiş ellerinin arasında Hayatlar mı? Ömür mü? Sandığın Karmaşık hayatların rüyasında gezinirken Gerçekler bir beton gibi soğuk belirir kendinden Aranır durursun, dulda ve güvenli ortamı Kaybolursun olasılıklarda kalan hayatın pençesinde Hayatlar aynılaşır, hayaller aynılaşır. Kalpler taşlaşır, gözler keskinleşir. Bakışlar aynılaşır, tavırlar aynılaşır. Birbirine güzel bir bakış esirgenir. Adına hayat denilen zamanın Artık tadı, tuzu kalmamıştır dünden Hayalleri bile söküp aldım , kalbimden Yarınlara bir hayal kurmak çok erken Hayaller kuru topluluklar misali Sadece varlar ve sonra yok misali Oysaki umuda aşık gözlerinin rengi Bir kez daha yeniyi , yeniliği kucaklamanın Derdindeydi. Mine Kekeç |