Hiç kimseler yazmadı bizim hikayemizi
Hiç kimselerde anlamaya çalışmadı
En saf halini yaşayan
Bir toydum aslında
Kirlenmemişti gönül bahçem
Kimseler cesaret edemezdi girmeye
En güzel çiçekler benim bahçede açardı
Kokusuna herkes hayran kalırdı
Sonra sen girmek için adım attın
İşte her şey o ilk adımla başladı
Bütün duygularıma ambargo koydun
Ben artık benliğimi yitirdim
Artık hep seni yaşar olmuştum
Ben sende sen bende varoldun
Bahçemizin en nadide ikilisiydik
Ben kırılgan gelincik
Sen beni gözetleyen papatya
Rüzgara doluya beraber dayanırdık
Susuz kalınca sevgimizle giderirdik susuzluğu
Dayanak olurduk birbirimize
Bir gün ayrık otları çıkmaya başladı
Seni benden beni senden koparmaya çalıştı
Sık boğaz ettiler köklerimizi
Setler çektiler aramıza
O günden sonra uçurumlar oluştu
Senin rüzgarın esmedi benim tarafa
Suyu da çok gördü ayrık otları
Seven okşayan da olmadı
Köklerimden başlayarak kurumaya başladım
Ayrılık yaşattılar nadide bedenime
En son sana gübre olurum derken
Köklerini beslemek hayalini kurarken
Koparıp çöpü layık gördüler en sonunda
Anlamak yazmak istemediler
Bizim hikayemizi
Hiç yaşanmamış bildiler
Ama senin sevdan hiç silinmedi gönül bahçemden