9
Yorum
20
Beğeni
5,0
Puan
417
Okunma
Iska
arada kaynadım durdum
ne yer yüzü gördü ne gök yüzü
kalabalık aile coşkusunda çocukluk
yıllara damgasını vuran yoksulluk
açlığında şükür ve tokluk
sürükledi gitti
yarin gül koynu olmadı sığınağım
her zaman dumanlıydı dağlarım
şehir kulağı barınağım
vefası olmadı onca çabanın
kendi çıkarları peşinde dostlarım
yalan içinde kaybolan doğrularım
belki bundandı baş ağrılarım
hayat ıska geçti beni ıska
el cepte ıslık dudakta
takmadım bile
Ahmet Coşkun
5.0
100% (15)