Ahmak kuşu
Mutluluk, tek raslantının ifadesiydi
Üstelik bu mutluluk onu tanımak değil Onda aşk denileni tatmış olmamdı Dedim ya raslantıydı ayrılık ile geçti gitti Goncasına ömrümü verdiğim çiçek Bahar dediğim gün soldu Kader diyip isyan etmek ne gerek Ruhum iki kutbu tek kadında soludu Kalan ömrümü düşlediğim geceler Gözyaşımda hasretin limanı oldu Lakin hangi mahir gönül aşk seçer Ömürlük acı mutluluğa nokta olarak kondu Ben ah şu ben hikayenin ahmak kuşu Aşk ile sandığım ebedi mutluluğu Onun hayali ile kurduğum sonsuzluğu Yine aşk derken hüzne boğuldu |
Saygılarımla...