kan çiçeklerisabahı karanlığa götürdüm vaktinde kırdım geceyi azat ikindiler yetişemedi akşam arası kıyamete sarhoş yalpası nezdinde kadim bir mısraya iman ediyorum naramın ucunda seslere duyarlı köşe başı duruyor ayıplı bir sohbetten saklamış ay ışığını kanatan can kırıkları geçmişe süpürülmüş nemliydi yaslandığım duvar hislerimde hüzünsü bir ayrılık var göz kırpsalar da yıldızlar solgun tüller ardındaydı silüeti ki gitmeden gözlerimden ayrıldım yorgun yalnızlığımdan uz’ayan uçuk mavi kontrata ve kara sevda imzasıyla sahip’siz sahiller kiraladım zembereği boşalmıştı saatlerin ucu açık ıssız zamanlara kuruldu saadet nostalji de almadı gözyaşıyla dolu saniyeleri sonra intiharlara meyletti uçurum dipli us’umun kan çiçekleri.. .. |