İkrâ!İkrâ! Yakup’un değil; Kuyunun kör olduğu ayettir bura... En sevdiği oğlağı kurda kaptırmış, Bir çobanın çaresiz hüznü var üstümde; En sevdiği oğlanı bir kardeş kavgasında kaybetmiş bir peygamber bedduası sanki. Tek evladını bir aşiret kavgasında kaybetmiş bir Dul Fatıma yalnızlığı üstelik... . Allah’ım; O kadar yal(🚶)nızım ki; Atsam bir kuyuya diyorum kendimi, Karanlık öper kesin gözlerimi... Düşsem bir uçurumdan aşağıya; Düş’sem toprağa, Ya toprak acır bana Ya toprağın acır canı da.. Bütün acılar sevişsin istiyorum içimde Seviştikçe çoğalır belki de... Bir acım varsa bilirim ki o yalnızdır Yalnızlıktan ya acım acır bana Ya acımın acır canı da... Allah’ım o kadar acım ki üstelik! |
İmanıma ben saan acıdım şair.