İdilsomon yeşiliyle gülümseyen idile iz’düşer gözlerinin büyüsü nihayetsiz âleme taşır tahhayüle vuslat kirpiğiyle intiharla duygudaşlığımı rüyayla sen arasına s’akladım güzelliğin ki serçe parmağıyla meydan okudu gerçekliğin uçurum kıyısına karanlığa fermandı kır’salında çarmıha ney üfleyen yürekler ve bühtan kurulayan yığınsı söz aculu şehrin c’esaret paydaşları susmuş sevda farkına nadim d’üşüyor d’alsız eylem yaprakları dilimde morg gezintisi baş parmağına yazgılıydı sırrımın etiketi kavuşmak fiili eğildi parelere esinler imkân’sızı yazdı mısralara ve maalesef ki ! etik bahaneyi aşk’a tutuşturdu şair’üstü düşlerim... .. |