Sen gideli dolaşıyorum yine
Adı bilinmeyen sokaklarda.
Duvarlarında gölgen,
Asfaltında ayak izlerin var
Dar caddelerde.

Güneş de aynı doğuyor
Yağmur da aynı yağmakta.
Bazen gök de aynı sesle gürlüyor.
Rüzgar yine titretiyor bedenimi
Tabiatın evlatlarından farklı sevdiğim – esinti
Kokunu getiriyor arada burnuma.

Binaların arasında sıkışıp kalmış boş bir konut
Uğruyorum bazen
Her köşesinde hayalinin gezdiyi odana
Eski ahşap masanın üstündeki yırtılmış sayfalar
Rengi solmuş duvardaki eski resimler
Senin geçmişine götürüyor beni.

Evden çıkmadan son içtiyin sigaranın izmariti
Duruyor hala eski sararmış kül tablasında
dağınık yatağın ve baş ucundaki bir bardak su
seni andırıyor sararmış şeffaflığında.

Balkonunda yuva kurmuş barış kuşları
Her sene yavrular çıkıyor yumurtalarından
Kanat açıp uçmayı
İlk bu evde öğreniyor
Uçuk balkonun kararmış demir parmaklıklarından.
Her hafta uğruyorum böyle
Seni bende yaşatan hatırlara...

Aysel Ateş Abdullazade