Hiç kıymeti yokmuş boşa yanmışım.
Has cemalin keşke görmez olaydım.
O gönül eylerken sevdi sanmışım.
Ömrümü yoluna sermez olaydım.

Taşa tohum eksem çiçek dururdu..
Kutupta buz sevsem , hemen erirdi.
Kalbim dört mevsim hep aşkla vururdu.
Bu gönlümü sana vermez olaydım.

Gül diye verdiğim, yüreğe battın.
Ekmeğe aşıma, avular kattın.
Yıllardır kapında köle beklettin.
Kalbimin sözünde durmaz olaydım.

Feleğe diyecek sözüm mü kaldı?
Eskidi astarım yüzüm mü kaldı?
Ardına düşecek dizim mı kaldı.?
Severmisin? diye sormaz olaydım.

Sevenin kaderi çileymiş meğer.
Derdiğin o güller eleymiş meğer.
Bu gümanım saza teleymiş meğer.
Aşk od’una yanıp ermez olaydım.

Niyaz edip yönüm seni bilirken,
Aşk ibadet sayıp huzur bulurken,
Günde beş vakitte haktan dilerken,
Elimi yüzüme sürmez olaydım.

Kaynarken sen diye akan şu kanım,
Şiir yüreğime çekildi kın’ım,
Kesildi sonunda artık figanım,
Kalbimin çarkını kırmaz olaydım.

Sevda Doğan Karakaş