Sırf bu yüzden...Şiirin hikayesini görmek için tıklayın Vedaları hak eder her sevda... Bir mendil, bir el, bir göz ardından bakan...
Belki bir gün diye başlayan,
Kaç şiir yazdım Kaç kez sırnaştım Uzak sevdalara arsız. Kim bilir kaç şehirde sensizlikle savaştım. Kaç kez yandım, Kaç kez tutuştum Öptüğün yerlerimden harsız.. Hep yabancı, hep yalancıydım. Sancıydım, Sancılıydım. Belki bu yüzden Kimse sevmedi Kimseler öpmedi, Değmedi hiçbir el Ellerin gibi... Kaç kez yırttım bu yüzü, Baktığım aynalardan. Kaç kez ezdim Kaç kez geçtim Kaç kez düştüm Bu şehri şehir yapan Ayak izlerinden. Bütün cehennemim bu şehirdi, Kavrulan kaldırımları Evleri Sokak lambaları Izgaraları Köprüleri, Yolları Sarhoştu Seni kusuyordu. Belki bir gün diye biten, Kaç cinayet planı çizdim şiirlere Bilmediğim, sevmediğim, Denediğim Ölmediğim dudaklar değdirdim tenime.. bütün kuytuları boyadım yabancı ellerinde başka adamların. Bıçaklar sapladım Acılar topladım, Denizlere kanadım oluk oluk. Sancılar doğurdum, Yokluğundan... Belki bir gün sallarım diye mendilli ellere şiirler yazdım. Ayrılıklar izledim, Gizledim gözlerini.. Ben bu yüzden Sırf bu yüzden gittiğine inanmadım. Batırıp göz yaşlarımı, Saplayıp tırnaklarımı, Kırıp kanatlarımı, giyindiğim ateşlerden, Her gidene el salladım.... |