çatısı delil deşik.
Islanıyorum yağan yagmurlarda.
Eskimiş çerçevleri rüzgar sızıyor.
Çatlak camlar arasında.
Duvarlar küf tutmuş oluşan nemden.
İzbe terk edilmiş bir mekan.
Kimsenin gelip geçmediği.
Çölün ortasında terk edilmiş.
Küçük bir külübe.

Döşeğim soğuk toprak.
Taştan baş koyduğum yastık.
Üstüm ise yorgansız.
Unutun uykusuz geçen geceleri.
tutamadım sayısını bu yüzden.

Dokunamıyorum hayallerime serap halinde.
Kayboluyorlar yanına varamadan.
Zorlaşıyor geldiğim noktaya varmak.
Kesiliyor dizlerimde ferman.

Bakmayın iyiyim dediğime.
Sözüm mecburiyetten.
Yaradana isyan olmasın diye.
Çünkü günahsız kalamadım.
Dünyaya gözümü ilk açtığım gün gibi.
Ondandır bu sessiz şükürüm yaradana.

Limanı rıhtımı olmayan bir deniz misali.
Islatırım sahilimi yüreğime akan.
Kimsenin görmediği gözyaşım ile.
Uzaklar olmuş adım.
Kimliksiz mekansızım terk edilmiş.
Yıllar önce kayıp bir şehir de.
Olmaz gelenim gidenim.
Çünkü artık adresizim.

Kimse olduğu yer de kalamıyor.
Savuruyor insanı bir yerlere.
Durdurma imtiyazı elimizde olmayan.
Üstümüze esen zamanın rüzgarı.