Gecem uykusuz geçti.
Odamın duvarlarıyla konuştum yokluğunda.
Saatler durmuş gibiydi.
pencereden boşalan sokaklara bakıyordum.
Dolaşan yoktu kedilerden başka.
Ya da evsiz yurtsuz kalanlar dışında.

Bir şeyler yüreğimi kemiriyordu.
Volta attırıyordu bana.
Yalnız kaldığımın içinde.
Bir başında diğer başına.
Kağıda şiirler yazıp duruyordum.
Olmadı deyip buruşturup.
Yerlere atıyordum kağıtları.

Sil baştan tekrar yazıyordum.
Bazen tozlu raflara kaldırdığım.
Geçmişe dahil olan.
Resimlere bakıp.
Nereden nereye geldiğime bakıyordum.

Ne yaptıysam nafile.
Bir gece boyu.
Seni azda olsa kalbimden uzaklaştırmadı.
Boşa çıktı ardına sığındığım bahaneler.
Saattin yelkovan akrebi gibiydin.
Yüreğimin derinliklerinden.
Bıkmadan kendini bana.
Hatırlatıp duruyordun.

Geçmez dediğim kabus gibi.
Tüm kasvetiyle geçmişti.
Şafağın ilk ışıkları camdan içeri giriyordu.
Hava sisliydi.
Kendimi sokağa attım.
Gece boyu üstüme gelen.
Duvarlar arasından.

Az bir görüş mesafesi vardı.
Yürüdüğüm sokaklarda.
Ben ise sisi yara yara ilerliyordum.
Benim gibi yalnızlaşan.
Sonbaharın sessiz sahiline doğru.

Kumları ıslatan dalgaları seyir ediyordum.
Eski mavisi kalmamış denizi.
Martılar tepemde uçuşuyordu.
Yalnızlığıma eşilik ederek.
Ardıma baktığımda ayak izlerim kalıyordu.
Bastığım ıslak kumlarda.
Ağır adımlarla yürüyordum.
Sahilin diğer başına.

Terk edilmiş şehirde misali.
Kaybolan kimliğimi arıyor gibiydim.
Bocalıyordum patinaj yaparak.
Düştüğüm çıkmazın içinden.
Çabaladıkça saplanıyordum yine derine.
Bu yaşadıklarım gidişinle başladı.
Sen gelmeden de bitmeyecek gibi.