Kork'arım
Ben melek yaratmıyorum kabuğumdan
Yüreğimi hicrana emanet Gönülgâhıma selvi bir zincirdir yara almamış Elime melhem değmemiş mesela Gözüme göz değdiğinde başlar aşkımın sılası Ve vurdumduymazlığımın gırtlağında ıslaklık ’Bakışlarında ümit var’ Burda yumruk yok masaya vuracak Penceresi açık camiler Sürgün bir yelpazedir Vurmuş etrafıma Kan’adım şuuruna lafzımdır atılsın Ben melek yaratmıyorum kabuğumdan Bu okumdur Ok benim olduktan sonra Kazma kelimelerle sana elvedayım Simdi sılamı anlatayım Denize sanatken Açlığa geberiyorum Isırarak bir ıslığı Uçuyorum Anla beni Aşkla Ben melek yaratmıyorum kabuğumdan... Xelâ/si/gezgin imgeler... |