SENİ SEVDİM
Ben seni kocaman bir yürekle sevdim. Gözlerim değil, yüregimdi seni gören.
Sen damarlarımdaki kana karisip, geldin oturdun yüregime. Bir başka yerde Olamazdın zaten. Sen benim en değerli yerimde, yüregimde olmaliydin, orada Kalmalıydın. Çok aska ev sahiplik yapan bu yürek, ilk kez bu kadar kolay kabullendi Seni. Herhangi bir konuk değildin artik. Buyüzden ne ağlama faslı vardı nede Uğurlama . O yüreğin gerçek sahibiydin. Simdi sonbahar kısa giriyoruz ya... Ben dört mevsim baharı yaşadım seninle Çiçek çiçek açtın yüreğimde. Gökkuşağı zayıf kaldı senin renklerin karsisinda. Taze bir yaprak gibi Yeşildin. Açelyaydin pembeliğinle. Üzerine çiğ taneleri düşmüş şahin Güldün. Kırmızıydın bir ateş gibi. Ve Maviydin... En çok bu renkle anmayı Sevdim seni. Denize tutkundum, denizi sensiz, seni denizsiz düşünemedim. Seni Severken dünyayı da sevdim ben, insanları da... Kendime bile dar gelirken, İçinde herk eze olan bir hayatın sahibiydim artik. Her halin çekti beni. Durusunu, uyumani, gülmeni, kızmanı, Şaşkınlığını, safligini, kurnazligini, çocuklugunu, olgunluğunu sevdim. Sesini De sevdim suskunluğunu da. Küçük Oyunlarını, kaprislerini sitemlerini, korkularını sevdim. Seni ve o doyumsuz Sevdanı, uçarı sevdanı anlatacak kelime bulamadım çoğu zaman. Sigmadin Cümlelere ve hiçbir cümle seni yeterince tarif edecek kadar derin olmadi. Seni severken yorulmadim. Çünkü sen yasam kaynağıydın. Hergün Yenilendim. Seninle çogaldim, büyüdüm. Eksik kalan neyim varsa tamamladin. Ölmeyecektim çünkü sen ölümsüzlüğün ta kendisiydin. Ayşe ERGÜN |
Bu söz yeter bana. Tebrik ediyorum...