ÇAKIL TAŞLARI
Zihnimde karanlık sesler
Nerden geldiği sezemiyorum... Sanki deli düşünceli nereye çevirsem gözlerimi göremiyorum... Koşuyorum durmadan heryer zifiri.... Bir sis var... Için de biri ... Her yer çakıl taşı ile dolu ... Içim de acıyan üzerinde tuz basılmış yaralar... Yetişemeden düşüyorum ... Ağlamaktan bitap düşmüş gözlerim.. Dolanıp aynı noktaya geliyorum farkında olmadan ... Ateşlerden geciyorum... Geçecek....diyorum Kırık dökük bir ayna buldum yerde baktım uzun uzun ... Ateşi, aydınlığı, karanlığı, korkuyu, tutkuyu, aşkı, ölümü ve yasami gördüm Ben YANLIZLIGIMI GÖRDÜM Kendi ellerimle bu kadını ateşlere attığımi oysa söz vermiştim .. Atese düşmek yoktu... |
dolayı özrümüzü bile kabahat bilesiniz isteriz... iyi günlerde ...