GECENİN DİLİ

Kirli gri eskimiş pervaz
Kanıyor çatlak kırmızı
Ellerimi uzattım parlak
Yüzüm bedenim gece
Bu sabah bahara uyanacak

Ayak mesafesi veya ucu
Bulutlardan ay düşecek içeri
Gözlerini kapa dinle kendini
Tırpan ağzı bilenirken örs sesi
Sen katran kahveni içerken
Kesilecek güllerin menevşesi

Yokuşlar zor takat ister ya
Gamlanma gamlanma gönül
En gizli perde açılacak
Dolduracak kırları çocuk sesi

Bîtap düşmüş bir köşe başı
Ayakkabıcı eskisi çivileri
Düzerken sağ dudağına
Bir kuş çarpılacak tellere
Çiğ yağacak sokaklara

Yalın sesimiz anısıydı sokakların
Belimizi büken yokuşların ötesi
Boyası kalkmış sokak salıncağı
Kıymık batacak eline kanayacak
Dil ucu hasretti’ya kan tadına

Yalnızlığı sevmiyorum diyerek
Sesleneceksin sokak başına
Kimsecikler duymayacak sesini
Sokak yalnız, gece ve ben yalnız.