Yine Yeniden...Son sayfaya gelince kapattım defteri Yaşanmış acıları hapsettim içine Kırgınlıklarımın tamiri yoktu bıraktım öylece... Küsmedim hiç Ya hep Ya da hiçtim İki yüzlü olamazdım Dilimde durmazdı yüreğimde ki Söyleme sus diyorlardı Bakışım ele veriyordu Yüzümün ifadesi gerçeğin ta kendisi Üstelik kişilik meselesi... Ona rağmen çok şey yuttum Sinemin mezarlığında yer kalmadı Geceleri hortlarlardı dikilip başıma Bir çene bir çene Unutmaya çalıştığım ne varsa Tazelenip dizilirdi önüme Canımı yakıyorlardı Kangren olan ne varsa kesip attım Bir daha açmamak üzere o defteri kapattım... Şimdi yepyeni bir defter var elimde Kaç ortalı Kaç sayfalı belli değil Kareli, çizgili hiç değil Her sayfa bembeyaz Bahar renkleriyle doldurmaksa benim elimde... Ben, beni seviyorum Benden daha önemli hiç bir şey yok biliyorum En değerli benim Şimdi elli dört yıldan daha akıllıyım Beni sevenlerle mutluyum... 21.10.2019___Seher_Yeli |