Son sayfaya gelince kapattım defteri
Yaşanmış acıları hapsettim içine
Kırgınlıklarımın tamiri yoktu bıraktım öylece...


Küsmedim hiç
Ya hep
Ya da hiçtim
İki yüzlü olamazdım
Dilimde durmazdı yüreğimde ki
Söyleme sus diyorlardı
Bakışım ele veriyordu
Yüzümün ifadesi gerçeğin ta kendisi
Üstelik kişilik meselesi...


Ona rağmen çok şey yuttum
Sinemin mezarlığında yer kalmadı
Geceleri hortlarlardı dikilip başıma
Bir çene bir çene
Unutmaya çalıştığım ne varsa
Tazelenip dizilirdi önüme
Canımı yakıyorlardı
Kangren olan ne varsa kesip attım
Bir daha açmamak üzere o defteri kapattım...


Şimdi yepyeni bir defter var elimde
Kaç ortalı
Kaç sayfalı belli değil
Kareli, çizgili hiç değil
Her sayfa bembeyaz
Bahar renkleriyle doldurmaksa benim elimde...


Ben, beni seviyorum
Benden daha önemli hiç bir şey yok biliyorum
En değerli benim
Şimdi elli dört yıldan daha akıllıyım
Beni sevenlerle mutluyum...


21.10.2019___Seher_Yeli