KALAMAM
Zamanın saati doldu seninle
Kalamam artık… Bu mevsimlerin Yalvarışları donuk bir dağı andırıyor Esmiyor ırgalanmıyor dalları Yapraklarını dökmüş bir ağaç gibi Kal kendinle Ateşimi veremem şehvetli duygularla Sönmüş volkanların üzerine çatarak Çulumu seremem Alevlendiremem bir nefes vererek Ocakların bacasından, Zehrini dumanla salan sigara gibi Sönemem Yıldızlar eşlik edecekler yol boyu Düşünme gidişimi kederlenme Cırcır böceklerinin ezgileriyle Yürüyeceğim Çiğneyeceğim tüm bahtsız anılarımı Kendime kızacağım yalnız Hakkım değil kimseye asla Küsemem Yağmurlarda ağlıyorlardı bulutlanarak Tutunmak isterken camlara vurarak Kutsuyorlardı bizi süzülürken Birazdan dinecek sessizlik örtüsü kaplayacak Kirpiklerinden aşağıya Lapa lapa karlarla ağaracak Kapanacak kayganlaşacak yollar Bırak ayaklarımı dondurma Gidemem Gönlüme konan o eski müge çiçekleri solmuş Dillerinde Gala çiçekleri büyümüş Kıvrak dansından kurumuş derisi engereğin Damlıyor zehri kanayan kalplerden Titriyor odaların sütunları aynalara Yansıyor... Düşürüyor sefil hallere Bilirim halimce kendimi serde Gülemem |
Sevda dolu ve anlatımı mükemmel güzel bir şiir…
Haz alarak okudum…
.......................................Selam ve saygılarla.