SİZ HİÇ ÖLDÜNÜZ MÜ...?
direniş şarkısı değil
yüreği yanmış tespih tanesi gibi parçalanmış bir çocuğun çığlığıydı havada yankılanan misketim diye avuçladığı bomba patladığı an siz hiç öldünüz mü? bin bir parçaya bölündünüz mü? /siz hiç öldünüz mü? bebek kokulu ölümler gördünüz mü?/ pimi çekilmiş arsız bir bomba kökünden koparır…nice fırtınalara direnen çöl çiçeklerini baharlara bir merhaba bile diyemeden bir düğün şarkısını susturur şarapnel vurulur…çeyiz sandığında züleyha sabrıyla ışığı bekleyen hayal kuşları duvak takıp…gelinlik dahi giyemeden siz hiç öldünüz mü? kefensiz gömüldünüz mü? bomba çukurlarına ağaç dikmeye çalışan serçe de vurulmuş konacak merhametli bir dal arar oysa şeytanın askeri kudurmuş sıktığı her mermide...içimde bir defne dalını kırar çiçek açmaz ateş altında gül bir yandan yarın ölecekleri düşünür diğer yandan...gamzesinden vurulmuş nur yüzlü ölü bir bebeğin yaralarını sarar siz hiç öldünüz mü? gamzenizden öldürüldünüz mü? /siz hiç öldünüz mü? ölümü gülle örttünüz mü?/ sönmeyen sigara dumanı gibi alev alev yanan kayıp bir kentte saba makamında bir şarkı değildir hayat tuvali kızıldır ölüm pusuda her köşe başında bir cellât bubi tuzaklı bombalar patladıkça içimde açılan dipsiz çukura masum cesetleri düşer pat pat üşütür ölüm yüreğimi siz hiç öldünüz mü? lâpa lâpa ölüm gördünüz mü? 2004 tahsin özmen,bez bebekler de üşür,çatım ajans&baskı yay,ank,2006 |
ve çok çok şiirdi..
üretken.. ardıl.. duyarlı..
ve şiirdi..
saygıyla