Vuslata Erelim Eyy Deli Gönül
Düştük bir vefasız aşkın nârına
Tutuşup yanmışız vay deli gönül Bin pişman olsan da kimin kârına Vazgeç bu sevdadan cay deli gönül Neler çektim bilsen senin elinden Kurtulmuyor gözler hasret selinden Hazan yağmuruyla solan dalından Düşen yaprakları say deli gönü Söyle kaderimi sen misin yazan Giydirdin ömrüme gamlı bir hazan Çektiğim çileden ben oldum bezen Artık , ıstıraba doy deli gönül Nerede güneşim nerede yazım Artıyor içimde büyüyor sızım Bir türlü geçmiyor sana da sözüm Bahara ermedik oy deli gönül Susuz çöller gibi kaldım kurakta Güldür artık beni şu son durakta Takatim kalmadı koyma merakta Vuslata erelim ey deli gönül... Gülseren MORKAN DOST KALEMDEN Gururlanma nefsim, sende bir kulsun Feleğin ey yönü, bizleri bulsun Hiç olmasa bari, bir kere olsun Başını göksüme koy deli gönül... ishakaras Değerli dost kalem ishakaras Üstadıma sonsuz teşekkürler... |