DERİN BU ACI
Ben kırılmadım.
Dağıldım; Cam parçaları gibi, un ufak her bir tarafa... Odam soğuk. Her yer sere serpe hatıra... Sustuklarım duyulmadı; Solgun rengim, hiç baharım olmadı? Derin bu acı... Yazdığım her şiir bir kıvılcım, gözlerinden aldığım... Bende doğ dedim; Yalnızlığa çıktı yine yolum? Yarımdın, canımdın, sızlayan, kanayan, hep solum... Dokunma alevine kalbimin; Yansın ! Görme bakma bir daha; Ne renk olursa olsun.. Nasıl akarsa aksın; Düştüğüm yolda her damlası... Yar çanağı... Kan çanağı değil ki bilesin? Keder yine gecemin ortağı; Öl deyince ’AŞĶ’ ruh neylesin? Hasret ve vuslat... Aşığa yol olmuş dönüşü olmayan... Yüreğim kalemi; Yazdıkça okuyup, okudukça ağlayan ! *** Nigâr Güler. |