İşte ben!
Yıl elli sekiz gibi
Aylardan Nisan belki Belki pamuk tarlada Belki buğday ambarda Yada dal çiçeğe gebe İşte böyle bir günde Komşu kadının avuçlarına düşmüşüm Leğende ve külde açmışım gözlerimi Yokluk,yoksulluk devri Ne yalancı emzik görmüşüm Ne zıbına sarılmışım Büyümüşüm Hastalıklara,yokluklara inat Karpuz kabuğunda arabam Pancar parçalarından tekerlekler yapmışım Oyun alanım bol,güneşlerde yanmışım Daha sekiz olmadan Çeltik kesikleriyle tanışmış kollarım Ay rengi çakımla düdük yapmışım söğüt dalından Hilal orağımla deste kesmiştim otlardan On altımda sevdalanmışım Solumu teslim etmişim yani Kavak gövdesi şahitimdir Ne elini tutmuşum Ne yanağından öpmüşüm Onsekizimde yola koyulmuşum Bir tahta bavul,bir gömlek fazladan Bir de umudum sol yanımda Yüreğimi kanatmışım,yüreğim gidelim demişim Yıllar sonra,şimdi ben Hâlâ diyarlardayım Hiç büyümedim say Büyüyen hasretimdir,sana ve memleketime 1/10/2019. H. Işık |
Yüreğine, kalemine sağlık...