ANA
Aramıza dağlar girdi gelemem,
Geleceğim dedim SÖZ oldu ana. Eller gibi bende hemen gülemem? Bağrımdaki ateş KÖZ oldu ana. Dağılmış saçlarım kalbimde yara Mevlam düşürmesin insanı dara Gözümün önünde beyazla kara, En sevdiğim mevsim GÜZ oldu ana. Kapılar kapalı camlarda perde Sabahın köründe düşerler derde Aradığım insan söyleyin nerde? O karışık yollar DÜZ oldu ana. Çiçekler dalında kuruyor neden Seven sevdiğini vuruyor neden Herkes kimliğini soruyor neden Mevsimler değişti YAZ oldu ana. Söylediğin türkü gelmiyor dile Çocuklar hasrettir dalında güle Okuyup yazsan da hepsi nafile, Paran kadar konuş BAZ oldu ana. DOĞANAY’ım ateş içimi dağlar Burada nehirler baharda çağlar Dediler ağlarsa anamız ağlar, Gönüldeki teller SAZ oldu ana. Kemal DOĞANAY |
ANA CENNET KOKUSUDUR...
..................................... Saygı ve selamlar..