Aşk çatısında başlayan gece, kendi gününde,
Nedense Güneş güne doğana kadar, sessiz,
Yalnızlığımızın örtüsü, bulutlardan sislidir,
Çöktükçe üzerine boğar, kalırız nefessiz!..

Her gün akşam, ufukta hiç tan ağarmaz,
Aşkın gömleğini, giysem mi, giymesem mi?
Her zaman yastayım, gülmem bir türlü,
Harap gönülle, sevsem mi, sevmesem mi?

Sevdadan gülmem elbet, garip başım var,
Gönlüm bir aşka bulandı da, düştü peşine,
Bastı bağra taşları doluca, gamzeli güzel,
Arzularım baş koymaktır, beyaz döşüne!...

Niye gün doğmuyor, sevenlerin yüzüne,
Aşkın şu barınağında, hep hüzünsünüz,
Siyah akşamın sarılı, günde yok ak bulut,
Günahınız sevmek ise, hep üzgünsünüz!

Coş tuğun an da, nağme akar sözünden,
Sevgiyle doludur, zaten gönlün sarayı,
Yüzü hasret, yürek sözü dökülür kağıda,
Merhameti yok oldu; çünkü, aştı arayı!...

Aşkı çelme taksa da, bu talih, bahtım,
Yaradandan gelirmiş, hayır ve şerler,
Kanayan çok, ağaran da çoktur bende,
Bu yaralar elbet olur, yürek deşerler!..

Sormayın derdimi, baharım, kış oldu,
Ne yazık, kurtulunmaz, aşkın elinden,
Sevdasıyla sınandım, buymuş kaderim,
Sevmiyorsa ne anlar, gönül dilinden!...

Veysel Kimene
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.