Sabahta, gün doğarken geceye,
Sürekli, aşkı vurdum heceye,
Zaten, hece çıkmaz üş harftir,
Ama sokar, türlü düşünceye!...

Kalbimde gizlerim, pek sarışın,
İşte, doğru yoldur aşka varışın,
Koymam, yerli, yabancı araya,
Budur tek kendini kurtarışın!..

Talihim de, İşte aşk, işte özlem,
Aşkta görülen, hep devri alem,
Yeri-göğü dinle, sevişmek der,
Çözülmüyor aşkta denklem!..

Aşkın esen şu rüzgarının tadı,
Serinlik vermez, budur inadı,
Yolcular bilmediğine gidermiş,
Sonra yermiş, okkalı tokadı!..

Aşk sızıyor, ıssız gözlerinden,
Sarışını sevdim, en derinden,
Ne vakit yaşamayı düşünsem,
Fırsatı vermez, alır elinden!..

Felsefe-mantık oku, çözülmez,
Kesik dolu yaran, üzülmez,
Dil döksen de, ha bire ha bire,
Aşk nankördür, sevdirmez!..

Karanlığını, hep ışık sandım,
Altın sarısı saçlara aldandım,
Hicranmış bütün hünerleri,
Tan sökümü gitti, kaldım!...

Şimdi düşlerime gelir her gece,
Boran estiren sel oldu netice,
Sarışına tutulma dedilerdi,
Hakikat doğru, tam bilmece!..

Çevirdi cilvesini, değirmen taşı,
Hem ezdi, hem yitirdim arkadaşı,
Uğruna ömürü tüketmek varmış,
Niye aşık edersin kız vatandaşı!

Hasret uyutmaz, bunu edeceksin,
Geri dön desem, dönmeyeceksin,
Kader beni çaresizliğimle bıraktı,
Hissetseydim, belli ki gideceksin!..


Veysel Kimene
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.