HER MEVSİM İÇİNDEYMİŞ İNSANIN
Her mevsim
içindeymiş insanın. Sevilirsen yaz; sevilmezsen kış. O an geldiğinde, başlarmış masalın... Bir bakış bahar; bir gülüş cenneti yaşatırmış, dertli yüreğe... Ardından gelen rüzgâr; dönermiş Sonbahar’da fırtınaya.. Ayrılığı anla diye ! İzle kuruyan yaprağın düşmesini dalından... Bir Sonbahar’dı mevsim; ’Gelişin.’ Bir Sonbahar yine gidişin... Ayrılıkların şairiydi aslında adım ! Belkide bu yüzden; ’Aşk’ı hep acıyla yaşadım... Sararmış yapraklar gibi, olsada içimde umutlar; Yeşerir yeniden elbet. Gözyaşlarım, dinmeyen yağmurum nasıl olsa. ’Benim’ ! bütün şiirler... ’Aşk’ın adı ayrılıksa.! ... ~Nigâr Güler~ |