Baba EviSekiz mum ,akşamüstü deste deste sonbahar Ağaçlardan düşüyor gölgeler ve yapraklar Aynı yollara doğru mumlarla yürüyordum şamdandaki geceyle birlikte eriyordum mumlar konuştu birden dediler ki bizi yak mümkün mü senelerce hasret çekip yanmamak... dayanamadım orda yaktım bütün mumları devam ettim yoluma es geçip insanları. görenler deli sandı kadın yolda mum yaktı oysa düş penceremden ne hatıralar baktı mumlar şelale oldu mumlar birer çağlayan mumlar şiirler oldu yol boyunca damlayan bir yılbaşı gecesi aynı yoldan geçerek annem için almıştım bu şamdanı seçerek baba evi göründü sokak zifir karanlık bizimkileri hala evde sandım bir anlık merdivenlere daldım istemsizce zil çaldım unuttum ölmüşlerdi belki görürüm sandım kapıyı açanlara tek tek bizleri sordum burda yok sordukların dediler şaşkın şaşkın içimde bir kıyamet dışardaydım nihayet bulutlar ağırlaştı üç okyanus göklerden yağmurlar gibi taştı... ayşegül aşkım karagöz |