fotoğraftan belleğe uzanan köprüden atlamak istedi
inatçı bir aylandız betonları delip fışkırmıştı göğe
gece olmadan binmeliydi 1986 /ford taunus’a
mavi bir alev renginde sürüp gitmeliydi yol
köprüde ağacın gölgesine basarak geçti,
dünyanın tüm ölümlüleri yansıyordu sudaki müstehcenliğe
deniz benzetmeli farlarını kısalttı, bellek yokuşlanırken

fotoğraftan belleğe inen merdivende oturdu
bileği taşına sürtünen zihninde aktı kin
sabah olmadan inmeliydi mavi arabadan
ağaçlar metruk sıfatlarla yokluğu üstlendi arkadaki yol boyunca
ışığı çiğneyerek geçildi geçmişin doğrultusu
dil saklambaçları sonsuza dek kayboldu unutunca oyunu
evrenin tüm kayıpları açığa çıktı erotizmin beyanında

fotoğraftan belleğe varan durakta durdu
sessiz ve renkli visal üstüne, yalın gün hüznü bastı göğsünü
gözleri varlığına sırtından dayanacak ağacı aradı
dallarından bıçaklar dökülen metalik hatırlatmalı
nuh’a telmih ederek yağmurlar diledi
evrenin denklemleri değişiyordu samimiyetsizce

fotoğraftan belleğini çıkardı