Yitti onunla!..




Kimi ağlıyor, kimi gülüyor,
Sen kimi dinlemek istersin,
Kimi arıyor, kimi buluyor
Kimi aşkına ulaşmış dersin!..


Ruh yalnız, ne aydınlık verir,
Yalnızlığımız Allaha emanet,
Günahı hangimiz üstlenmeli,
Aşk denen, gerçek nihayet!..


Eski günler de, özlenecektir,
Baharda, hiç yeşil görünmez,
Yaralının düşü, sim siyahtır,
Gök bile, maviye bürünmez!..


Yürek hüngür hüngür ağlar,
Bu acıya ne kadar dayanılır,
Artık, ayrı ayrı şehirlerdeyiz,
Döşekte, gündüz eşikte anılır!..


Gerçek hayali aşar, sundu zehir,
Gizli kıvılcım, gökyüzüne ulaşır,
Gözlerini özlerken bir taraftan,
Nefes sıcaklığı, kan diye dolaşır!..


İnancı yitirdim, patlar beynimde,
Sevgi dalgalanacaktı, bulutlarda,
Kör olası şu ayrılığı bilmiyordum,
Karanlığa kibrit, kaldı umutlarda!..


Neden böyle oldu anlamıyorum,
Rüyalarımda barışığım onunla,
Zorluklarım yamacımda kurulu,
Sevinç - mutluluk, yitti onunla!..



Veysel Kimene
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.