YALNIZLIĞIM
kendi sınırsızlığım içinde yalnız kalmaktan korkuyordum
birinin sıNırlarına gereksinmem vardı işte her şey böylesi başladı.... onu kendim, aksim , kanıtım sandım oysa o kendi diliyle bile konuşmuyordu ko nu şa mı yor du!! teselli edilemeyecek acılara katlanmam gerektiğini en başından beri biliyordum. her düşüşümde paramparça olacağımı her biraraya gelişimdeyse bir parçamın fazla geleceğini yenilmek istiyordum belkide, bile isteye yenilmek! içim zehir doluydu.. gerçek düşten daha gerçek değildi.... kendimi çoğu zaman, buzun içinde balık gibi hissediyordum önceden olsa , Tek çıkar yol kaçmaktı. yoksa hala öylemi? bütün sevgilerden bütün sevgisizliklerden gecelerden,gündüzlerden her evden ve her evlilikten.. kanıtım sandığım bilmiyor ki her gece ölüp , her sabah dirildiğimi... ve ben biliyorum, kaçışın çözümsüzlüğünü her düşün gerçek , her gerçeğin düş olduğunu... ve biliyorum; kimsenin KANITIM olamayacağını öyleyse kaçmak niye? KORKMUYORUM HAYAT BİLDİĞİ GİBİ GELSİN!!! |
kimsenin KANITIM olamayacağını
öyleyse kaçmak niye?
KORKMUYORUM HAYAT BİLDİĞİ GİBİ GELSİN!!!
yüregine saglık