HARE HARE YIKILDIMSeneler geçiyor Her şey gibi Ve alıp götürüyor tek tek Ne varsa Gençlik Güzellik Sağlık Sonra ağaçlar gibi Yapraklarım önce umutla yeşeriyor Sonra küsüyorum Küstüm çiçeğinin yaprağına öykünerek Soğumuşum fırtınalı dilinden yedi şiddetinde depremin Richter ölçeğine göre Tek tek döküyor Taş üstünde taş kalmadı Ne kadar direnirsem direneyim Zamanı gelmiş Engeli yok Dökülürüm Biraz daha savrulup Tel tel toprağa karışırım Tıpkı ağaçlar gibi Vakti gelmiş Se Göçmenin Ağaç olsan da İnsan olsan da İmkanı var mı Ayak diremenin Tutunacak dalı olmayan ürkek serce kanatları koptu kopacak Ben puzzlenın kaybolan parçasıyım Ve bulamıyorum hangi puzzel parçasıyım Devran dönüyor köksüz özsüz toprağa karışıp öksüz öksüz Eylül’e adanacağım Puzzelin eksiği Ürkek serçe... Duvardım önünde her tehlikeye karşı Tozum kalmadı yıkıldım Tek bir bakışta Hare hare yıkıldım SİBEL KARAGÖZ 🍃🍂 |
Şiir karın doyurmaz ama gönül doyurur…
Şiir ruhun gıdasıdır…
.................................................... Saygı ve selamlar..