ÇEKMEYE RAZIYIM BEN
Yine yarala yüreğimi gidişini sunup
Dönülmeze yol alarak Ismarlama dertlerini ben çekmeye razıyım Derim nasıl olsa Nasılsa bu yürek ne çileler öğüttü Kendi ile başbaşa kaldığında Mesela en son hangi akşam güldüm Mutluluk ne vakit buse kondurdu yüreğime Hatırlamıyorum ne kadar uğraşsam da Kızıl şafaklarda avutmadım hayallerimi Mülteci düşlerim hiç olmadı Hiç umut yeşertmedim vuslat bahçemde Kandırmadım benliğimi Riyakar sözlerle Çünkü içerimde hicran kasırgaları var Ve her gece bir tutam çiçek Soluyor rüyalarımda Ne yedi tepenin güzelliği Ne de boğazın cafcafı Benim bana ait bir manzaram bile olmadı Hep ertesi güne erteldim umudumu Sabah ola hayr ola teselli cümleleri ile Osya benim gerçeğimmiş Koca şehir kalabalığında hiç olmak Ve hayalinin ardından baka kalıp Nemli gözlerle yol gözlemek Hiç süslenmedim mesela Askılı kırmızı elbisemi hiç giymedim Gözlerime rimel sürmedim Hiç bu gece benimdir diyemedim sayende Dedikodumuzu yapamadım Kahkalar atarak arkadaşlarıma Güzel anılarımı anlatamadım Ruhumu öteledim bedeninden sürerek İçimde ayrılık mezarına gömdüm gülüşlerimi Yaşarken öldüm sayende Var git bütün dertlerini ısmarla Yine de çekmeye razıyım ben NİLÜFER SARP |