Eylül ayı gelince okulda güller açar
İlim irfan bağları ne hoş kokular saçar
Bilgi kapıdan girse cehalet ordan kaçar
Okul hakikat yurdu, bilimin eşiğidir
Aydınlığa giden yol, uygarlık beşiğidir

Öğrenme sevdasıyla yola çıkan yorulmaz
Cehaletin üstüne medeniyet kurulmaz
Gayesi olmayanla hiçbir yere varılmaz
Öğretmen inşa eder bilgi direklerini
Okulda öğreniriz çağın gereklerini

Bilgi huzur pınarı, bilgisizlik elemdir
Dünyayı değiştiren kılıç değil, kalemdir
Öğrenmek sınırsızdır, devasa bir âlemdir
Bilgi göz aydınlığı, gözümüzün feridir
İyi yetişmiş nesil, milletin zaferidir

Cahilin dostluğundan kimseye fayda gelmez
Okuyanlar gülerken, onlar bir ömür gülmez
Bilgi geçer akçedir, bilgi öğreten ölmez
Okul bilgiye köprü, medeniyet yoludur
Bu yolda yürüyenler, Hakk katında uludur

Öğretmen tutuşturur sevginin çırasını
Bilgi iyileştirir cahilin yarasını
Zengin, bir gün tüketir eldeki parasını
Bilginin harmanından al payına düşeni
Böyle elde edersin ömür boyu neşeni

Dikene tahammül et, varmak istersen güle
Gözün kitapta olsun, kulağını ver zile
Bıkmadan çalışanlar, bir gün varır menzile
Mutlu olmak istersen eğitim şart bilesin
İnsanları güldür ki ömür boyu gülesin

Her okul bir kovandır, öğretmen ana arı
Karakıştan geçmeyen hak edemez baharı
Azim ve kararlılık, zaferin anahtarı
Silahımız kalemdir, bilginin neferiyiz
Uygarlığın yolunda bir ömür seferiyiz

Okuyan muteberdir, meyve veren dal gibi
Yeri yücelerdedir, bayraktaki al gibi
Sözün hasını söyler, kovandaki bal gibi
Okuyup öğrenmenin yoktur günü gecesi
Öğretmen bir bahçıvan, okul çiçek bahçesi

M. NİHAT MALKOÇ