Seni de vuracak bir gün, aşk denen acı,
Kalacaksın dalında, solmuş güller gibi,
Seni de bulur kıyılarıma vuran yalnızlık,
Bitkin düşer yüreğin, kırılan dallar gibi!...

Sensizlik her yerde, durur yaprak yaprak,
Savrulur yüreğimde, bakarken bize zaman,
Elverir ki gün ola gel, serpilen aydınlıkta,
Kavuşuruz kaybolan bize, işte o zaman!...

Elbet isterdim bende, oynak telden çalmayı,
Ciğerimden haykırdığım, içteki feryat sesi,
Ömrüme dertler kattın, neşe sende barınır,
Daha dün huzurluyken, niye şimdi aşk sillesi!..

Bir ateş doğdu, gün be gün içimizi kavuran,
Yıllar var çözülmedi, nasıl böyle bir boran,
Gözlerde parıltı yok, hayat ışığını kaybetmiş,
Yüklenir, gönül köşesine, aşk denen boran!..

Bayram çocukları gibi, şen şakrak olamadım,
Önce özlem öptü beni, sonra hasret apar topar,
Su diye kana kana içemedim, aşk denen denizi,
Bilmeden ne yaptın, gör! Gel, hasretliği kopar!...

Sessizce katlanılan acılarıma, kim dur diyecek,
Berrak su gibi çekerim içime, bulanık havayı,
Örerken çifte sıralı, özlem-hasret, siyah çelengi,
Alaylı bakışla süzüp geçtin, göremedin sevdayı!...


Veysel Kimene
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.