Ben annemi hep yalnızlık bilirdimBana gelmeselerdi o nefesi tıknaz adamlar Kokona eksik rujlu kadınlar/ Çömez bir gövdenin altında Gülümserdi gözlerim… Ben anamı hep geç gelen bilirdim Kanaviçe işli yastığının altında Ellerini gördüm/ El işinden küçülmüş Çırpı bacaklarını… Yarım yamalak Türkçesiyle öperdi Beni nasır tutmuş dudakları Kurumuş bakir bir ormanda Kalsa da Nigâr’ım… O zeytin gözlerinde ilişirdi gecem Gecesine/ Yalnızlık iki ekmek arası Yüzümde ergen sivilceler Başımda kavak yelleri Eser boranlarda başım Gelgite karışan aklım Yine bu kalp/ Yine aşkım… Ben annemi hep ketum bilirdim Kedi mırıldanmaları Martı gülüşleri Bu kadar hengâmeye rağmen Ben annemi hep yalnız liman bilirdim Sır gülümsemeleri ardından… |
Güne düşen nice güzel şiirler diliyorum...
Sağlık, huzur ve başarı ve de bolluk sizinle olsun...
................................................... Saygılar ve selamlar sunuyorum.