İstasyon
Yaşlı semtler geçiyor tren pencerelerinden.
Ağarmış çamaşırlar, solmuş hayatlar iplerde... Sanki kimsenin son durağı değil Sanki kimse yaşamış değil şimdiye kadar. Fabrikalar düdüksüz. Sokaklar köpeksiz... Tozlu ağaçlar, çeşit çeşit, eğilmiş yılların önünde elpençe, irili ufaklı. Boy boy bina ölüleri birbirinden uzak, taşı kendinden... Gelensiz, giden siz... Yaşlı semtler geçiyor tren pencerelerinden, esrik, umarsız. Adında var semtin, kendi bayraksız. 31.01.2016 Uğur Demircan |