ÇELENK
Denize atılmış bir çelenktir
İki gözünün parlaklığı Uzun uzadıya ışımış Bir kış daha geçiyor işte Her şey için Özensiz ve dağınık. Uzak bir rıhtım vurgusu. Benim hata,onun hata. Kedi oluşuyor zamansız sokulgan Seni üzüyorum Sonra tramvaya biniyorum İşte yüce kör adam. Rastlaşan iki ifadeyiz Vardığınca göçebilen,tanımlayan Dadanır durur boğazıma O gergin çarmıh Adını sen yokken ansam Kolumu kanadımı sana Hizalanmış ağrısı Vücut gibi iki yarı Ben kendimin algısı: ‘biri’ Basbayağı tanımadığım Cisim denli donuk. Delirdiğini düşünenler oldu Aynayı aldılar,kırdılar Sonra bir kafetaryada Çelenk… Ben öyle hüzün görmedim |