dolunay.. kendimden geçiyorum karşıyaka uzakta ağır kan damarda değil//a’karı yok sulanır buz olur ’altı ay gemisi’ derdi anam yangın aleviyle ısınıp tütün dumanı s’ayana çelişkiye serildi kâlbim az ilerde dururken dümdüzdü dünya hâli dilimi kuma gömen gözleri yeşildi kadının izi görünmez bir silâh p’atladı sür’günü efsun sözüm üstüne k’açtı kurumuş karanfiller kızılcığın rengine hitabıma anlamı v’eren aşk suflesi gamzen gece detayları büklümüne konmuş mavi kanatlı buse oldu ve lâl kalmadı hasret penceremin ahşap kafesiyle sevişirken dolun’ay ..... |