NEŞV-Ü REVÂ
şu tehdid-i azîmden neş’edi vurgunun
yaralı bir gonca gül dikenimle solgunum acîb bir muhal içinde anlatmaya yorgunum ey Halık-ı Cemil’im ey Cemâl-i gülşeni sabahın köle der; lisan-ı acz ile açılsın şu karanlık perdeler sır saklarken koynunda niyaz ediyor gökler vicdanımı siper aldım düşmüşken imtihanın koynuna Âkif’in haberi ile bildirildi sefahatim işte o nefs-i emmarenin nakıs bir esiriydim her nefeste dirildim gaflet kuytularında boğuşurken bir temyiz-i hâl ile aniden açılmış avuçları Rabbisine O’nu andığım her an aziz unuttukça zelîldim.. |
ey Cemâl-i gülşeni sabahın
köle der; lisan-ı acz ile
açılsın şu karanlık perdeler
sır saklarken koynunda
niyaz ediyor gökler
YÜREK SESİNİZ DAİM OLSUN KUTLARIM