4 nolu sokak...
Bir eylül sabahının,
İlk ışıklarında
İnce, ince yağan,
Yağmur tanelerinin
Eylül kaldırımlarına düşen,
Masum sesiyle
Yürüyorum,
Islanmış kaldırımlarında,
Evlerin kerpiç,duvarlarını sarmış
Rengarenk,sarmaşık çiçekleri arasında
Umutların yeşerdiği kaldırımlarında
Sokağın girişinde birikirdi,
Koyulaşırdı,muhabbetler
Gençliğimizi saklayan kaldırımlarında
Dostluklar,aşklar.

Orası,burası,
Şura derken
Anılar gizlenmiş,
Hayat değişmişti.
Perde,perde geçer
Gözlerimin önünden
Komşu kızına
Masumca sevgi beslemek
İkindi sessizliğinde
Köşebaşında
Belki de,
Biraz geç rastlamıştım ona
Kaldırımların en güzeli anısı bu olsa gerek.
Şimdi ne 4 nolu sokak eski,
Ne de ben,
Sanki bir yalnızlık sokağındayım
Kaldırımlarında tanımadık yüzler
Kulaklarımda sessizliğin uğultusu
Kayıp giden dostlukların arasında
Hatırlanacak ne varsa,
Artık,
Her şey şimdi çok uzakta.....